Puls rynku: Raporty tygodniowe
| 2014-10-31 15:10 |  |
Tydzień na rzecz dolara |
Fed miał wpływ
Zgodnie z tym, co można było zakładać już od dłuższego czasu, centralnym punktem tego tygodnia było środowe posiedzenie FOMC (ściślej: komunikat, jaki po nim wydano). Ciekawe jest to, że nie do końca było wiadomo, jaka będzie wymowa tego wydarzenia. Otóż dane makroekonomiczne układały się w ostatnich czasach rozmaicie.
Owszem, generalnie sytuacja amerykańskiej gospodarki się poprawia, a bezrobocie jest już dość niskie, niemniej zdarzają się w tym obrazie takie "anomalie", jak np. wtorkowy odczyt na temat dynamiki zamówień – znacznie słabszy od przewidywań. Po jego publikacji (o 13:30) zyskiwało euro. Ogólnie zresztą eurodolar aż do środowego wieczoru stał dość wysoko – maksima z tygodnia to nawet 1,2770.
FOMC jednak zdecydował się na zakończenie programu QE zgodnie z programem, a poza tym ogólna wymowa komunikatu została odebrana jako – mimo wszystko – dość jastrzębia. Przedstawiciele gremium mówili m.in. o tym, że poziom niewykorzystania zasobów roboczych maleje, rośnie zatrudnienie, spada bezrobocie. W takiej sytuacji, skoro sami przedstawiają taki właśnie obraz, nie mieliby ani powodu, ani uzasadnienia dla "luźnych kroków" (np. przedłużenia QE).
| 2014-10-10 15:20 | |
Powrót wielkiego dolara |
Po 15:00
Krótko po godzinie 15:00 na głównej parze walutowej, tj. na EUR/USD, notowany jest poziom 1,2635. To spora różnica w porównaniu choćby z porankiem, gdy kurs oscylował przy 1,27, nie mówiąc o dniu wczorajszym, kiedy dobijano do 1,2790. Najwidoczniej korekta została zrealizowana i wróciliśmy do głównej tendencji, zgodnie zresztą z tym, co już uprzednio sugerowaliśmy.
Ogólnie rzecz biorąc, jest to – powtórzmy po raz kolejny – zrozumiałe. Owszem, jest prawdą, że ten tydzień był czasem, w którym na EUR/USD po raz pierwszy od dłuższego czasu pojawiła się silniejsza korekta, ale nie należy przypisywać temu zjawisku przesadnego znaczenia. Niedawny ołębi komunikat z posiedzenia FOMC wzbudził jedynie chwilową euforię (i nie uwzględniał np. dobrych danych z amerykańskiego rynku pracy), a przecież pojawiły się czynniki działające na niekorzyść siły euro. To np. wieść o tym, że czołowe niemieckie instytuty ekonomiczne obniżyły prognozy PKB tego kraju na rok bieżący i przyszły. Słaba okazała się też dynamika eksportu niemieckiego (odczyt z wczoraj), która wyniosła -5,8 proc. m/m za sierpień (a zakładano -4 proc.). Mario Draghi z EBC ogłosił zresztą wczoraj, że wzrost gospodarczy w Strefie Euro jest zbyt mały, by pozwolić na zwalczenie wysokiego bezrobocia i zadłużenia.
| 2014-10-03 15:00 | |
W finale tygodnia dane z USA |
Draghi i amerykańskie odczyty
Przez większą część tygodnia EUR/USD poruszał się powyżej poziomu 1,26, przy czym w poniedziałek obserwować można było nawet podchodzenie do 1,2715. Okazało się jednak ostatecznie, że strona podażowa po raz kolejny zbiła wartość euro, dokonując zarazem aprecjacji dolara. O tym jednak za chwilę.
Paradoksalnie czwartkowe posiedzenie EBC nie okazało się impulsem zniżkowym. Wręcz przeciwnie: Mario Draghi nie mówił zbyt wiele o opcji QE (poza ogólnikowym i znanym już stwierdzeniem, że możliwe jest wykorzystanie "niekonwencjonalnych narzędzi"), opisał natomiast program skupu listów zastawnych oraz tzw. ABS-ów, papierów zabezpieczonych np. hipotecznie. Program ten ma opiewać ostatecznie na 1 bln euro, a rozpocznie się już w październiku.
| 2014-09-26 15:35 | |
Kolejny tydzień spadków |
A jednak stopień niżej
Jak już wszyscy wiemy, ten tydzień przyniósł nam kolejną fazę spadków na głównej parze walutowej, tj. na EUR/USD. Na początku mogło się jednak wydawać, że zdołamy się jeszcze utrzymać przynajmniej powyżej 1,28, warto zresztą wspomnieć, że jeszcze we wtorek testowano maksimum na 1,29 – aczkolwiek finalnie nic z tego nie wynikło.
W środę, zwłaszcza po południu, notowania silnie spadały, jakkolwiek nie mieliśmy do czynienia z jakimś arcy-poważnym przełomem politycznym czy ekonomicznym. Tym niemniej z całą pewnością brakuje czynników, które sugerowałyby ostre inwestowanie w euro. Co więcej, pojawiły się pewne impulsy, które w obecnej sytuacji mogły przeważyć, nawet jeśli pozornie nie były aż tak istotne. Przykładowo, podany został (właśnie w środę) indeks Ifo z Niemiec, uważany za jeden z ważniejszych wskaźników tamtejszej gospodarki. Jego odczyt wyniósł 104,7 pkt, gdy tymczasem zakładano, że owszem, obniży się, ale ze 106,3 pkt tylko do 105,7 pkt. Równocześnie dobrze wypadł amerykański odczyt na temat sprzedaży nowych domów w sierpniu (504 tys. przypadków, choć liczono tylko na 430 tys.). Dzień wcześniej wskaźniki PMI dla gospodarki Niemiec i Strefy Euro były, mówiąc kolokwialnie, takie sobie – np. PMI dla przemysłu naszych zachodnich sąsiadów obniżył lot poniżej prognozy, w Strefie natomiast wpisał się w nią.
| 2014-09-19 15:20 | |
FOMC ustawił sytuację |
Najważniejsza była środa
W rzeczy samej, w tym tygodniu kulminacja napięcia nastąpiła w środę wieczorem, około godziny 20:30. Wówczas to bowiem rozpoczęła się konferencja prasowa po posiedzeniu FOMC, czyli Federalnego Komitetu Otwartego Rynku, amerykańskiego odpowiednika naszej Rady Polityki Pieniężnej.
Wspomnijmy jednak pokrótce także o poniedziałku i wtorku. Otóż eurodolar w tych dniach wahał się z grubsza pomiędzy poziomami 1,2910 i 1,2995. Była to więc, tak to chyba można ująć, górna połowa konsolidacji uformowanej ponad tydzień wcześniej, po ostatnim posiedzeniu Europejskiego Banku Centralnego.
W poniedziałek poznaliśmy amerykański indeks NY Empire State za wrzesień (wyniósł 27,54 pkt, a liczono tylko na 16 pkt), a także produkcję przemysłową w USA za sierpień (ta zaskoczyła negatywnie wynikiem -0,1 proc. m/m wobec prognozy 0,3 proc.). We wtorek o 11:00 indeks instytut ZEW w Niemczech wypadł dobrze (6,9 pkt, zakładano tylko 4,8 pkt).
| 2014-09-12 15:10 | |
Piątek, dwunastego |
Swego rodzaju konsolidacja
Jeśli spojrzymy na wykres EUR/USD o interwale dziennym, to łatwo przekonamy się, że mamy w tym tygodniu (a poniekąd już od końca poprzedniego tygodnia) konsolidację, której górne ograniczenie to w przybliżeniu linia 1,2960, dolne zaś przebiegają przy 1,2890 i 1,2860. Ten tydzień był więc relatywnie spokojny – zwłaszcza w porównaniu z tym, co działo się kilka dni wcześniej. Pamiętamy przecież czwartek czwartego września i burzę, jaką wywołały działania EBC (obniżka stóp procentowych dla euro, obniżka prognoz gospodarczych dla Strefy Euro itd.).
| 2014-09-05 15:15 | |
Bardzo szczególny tydzień |
Do dnia przełomu
Od początku tygodnia było jasne, że duże znaczenie dla eurodolara mieć będzie czwartkowe posiedzenie Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności zaś konferencja prasowa, która się po nim odbędzie. Nie przywiązywano natomiast przesadnie dużej uwagi do decyzji o stopach procentowych, powszechne było bowiem przekonanie, że stopa dla euro pozostanie na dotychczasowym poziomie (0,15 proc.) - i to jeszcze przez długi czas.
Rynek został więc, jak już dobrze wiemy, zaskoczony. Wcześniej jednak pojawiła się też zwodnicza nuta optymizmu. Oto bowiem w środę rano świat obiegła informacja, iż doszło do porozumienia w sprawie Noworosji (Donbasu) pomiędzy prezydentem Rosji – Władimirem Putinem – a prezydentem Ukrainy (jest nim Petro Poroszenko). Informacja została jednak szybko zdementowana przez Kreml, mimo tego zdążyła poprawić sytuację na EUR/USD – kurs dochodził w okolice 1,3150 i nawet wyżej.
| 2014-08-29 15:20 | |
Pięć dni osłabionego orła |
Wykres na minimach
W gruncie rzeczy w kończącym się tygodniu eurodolar nie tracił już zbytnio na wartości. Cóż jednak z tego, skoro po wydarzeniach ostatniego piątku (seminarium w Jacksone Hole i przemówienie wygłoszone tam przez Mario Draghiego, sugerujące przyszłą luźną politykę EBC) i tak znajdował się już nader nisko.
W ciągu pięciu dni wahania obejmowały obszar od 1,3153 do 1,3220. Ten ostatni osiągnięto wczoraj, ale nie stało się to bynajmniej zaczątkiem jakiejkolwiek większej korekty. Czynniki, które przemawiają za silnym dolarem i słabym euro, to: - wspomniana wyżej polityka EBC (a ściślej: wizja, w której Bank zaczyna procedurę luzowania ilościowego, czyli generowania euro w taki sposób, w jaki robi to Fed w USA w ramach QE); - dość dobre dane makroekonomiczne z USA (z rynku pracy, z nieruchomości, a także dotyczące dynamiki PKB), które zwiększają prawdopodobieństwo podwyżki stóp procentowych i ograniczania QE; - niezbyt budujące dane ze Strefy Euro i Niemiec (w Niemczech np. bardzo słabo wypadła lipcowa sprzedaż detaliczna, o czym pisaliśmy rano); - ogólna sytuacja związana z Ukrainą i Rosją, a więc m.in. rezultaty sankcji gospodarczych dla ekonomii Europy.